Aan de evaluatietafel hebben we vandaag een casus besproken waar de casusregisseur op een aantal punten vastliep. De casus begon rommelig: de cliënt sprak geen Nederlands, waardoor communicatie moeilijk verliep. Daarnaast was hij onverwacht niet aanwezig bij het MDO. In dit geval is het MDO toch, in aangepaste vorm, doorgegaan. Er zijn afspraken gemaakt die na afloop met de cliënt besproken zijn. Ook is er direct een evaluatiemoment gepland. Hoewel iedereen uitgenodigd was, waren er uiteindelijk maar twee beroepskrachten aanwezig. Niet iedereen had zich afgemeld. Een aantal zaken waren hier opvallend:
- Het lukt niet altijd om direct de gewenste expertise aan tafel te krijgen; er blijkt dan binnen een organisatie geen ruimte om iemand te laten deelnemen aan het MDO. Dat werkt demotiverend.
- Als beroepskracht voel je je verantwoordelijk naar je collega beroepskrachten. Hoewel er wederzijds begrip is voor de situatie, is het vervelend als het MDO onverwachts niet door kan gaan.
- Als beroepskracht voel je je verantwoordelijk naar je cliënt. Wanneer collega beroepskrachten zonder afmelding niet aanwezig zijn bij een MDO of evaluatie kan dit van invloed zijn op de vertrouwensband met de cliënt. Gelukkig lijkt dit niet vaak te gebeuren: over het algemeen is er een sterk gevoel van gezamenlijke verantwoordelijkheid.
- Wanneer een casus langer loopt is het belangrijk om grip te houden op het proces dat is doorlopen. Een goede manier is om het plan Samenwerkwijze telkens te ‘updaten’ door in een andere kleur de veranderde hulpvraag of nieuwe afspraken erbij te zetten. Zo komt ook de dynamiek van een casus goed in beeld en kan een nieuwe beroepskracht zich snel inlezen in de casus.